فـراق تو درد است و درمان ندارد            چـرا قــصـۀ هـجــر پـایـان نــدارد

تو جـان جهـانی تو صاحب زمانی            بـدون تو جـسـم جـهـان جـان ندارد

بـیـا ای که در سـال‌های ظـهـورت            پُـر است از بهـار و زمستان ندارد

خـودت را مگـیـر از دل بـیـقـرارم            کـه بـودن بـدون تـو امـکـان نـدارد

تو این روزها باز هم غـرق اشکی            و اشـک تو را چـشـم بـاران نـدارد

خـدا را دوصد شـکـر آقا تو هستی            اگـر زائـر آن قــبـر پـنـهـان نـدارد

در این روزهـای غـریـبی ســپاهی            بجـز هـمـسرش شاه مـردان نـدارد

و بـسـتـنـد دسـتـان خـیـبـر گـشـا را            شـنـیـدنـد و گـفـتـنـد امـکـان نـدارد

یهـودی در آن کـوچه دادش درآمـد            مـگـر که مـدیـنـه مـسـلـمـان نـدارد